Kur'an-ı Kerim'den Dini Hikayeler

O gün bugün biz müslümanlar, Hazret-i İsmail’in kurtuluşunu anar; kurban bayramlarında, Allâh’a şükreder ve kurban keseriz. Etinin bir kısmını fakirlere yedirir ve dağıtırız.

“-Ey babacığım! Sen, Allâh’ın peygamberisin. Bizim görevimiz, Allâh’ın dediklerini yapmak… Sen, Allâh’ın sana verdiği emri yerine getir. İnşallah ben, başıma geleceklere bütün gücümle sabredeceğim.” dedi.

-Ey benim yavrum! Ben rüyamda seni kurban eder gördüm. Allah seni kendisine kurban etmemi emrediyor. Ne dersin bu işe?” diye sordu. İsmail:

Bir gece Hazret-i İbrahim uyuyordu. Rüyasında bir ses duydu. Ses, şöyle diyordu:
“-Allah sana oğlun İsmail’i kurban etmeni emrediyor.”

Bugün müslüman hacıların ziyaret ettikleri Kâbe’nin olduğu yerde, iki rekât şükür namazı kıldı.

Aradan epey bir zaman geçmişti. Hazret-i İbrahim, oğlu İsmâil’i ve eşi Hacer’i görmek için buraya geldi. Önce yolunu şaşırdığını, bulunduğu yeri karıştırdığını düşündü. Çünkü o ıssız çölün bulunduğu yerde, şimdi pek çok çadırlar kurulmuş, orası bir köye dönüşmüştü. Çadırların arasında, yıllar önce eşi ve oğluna kurmuş olduğu çadırı aradı. Neredeyse başka yerlere bakmak için oradan ayrılacaktı. Fakat:
“-Bir kere sorayım da öyle döneyim!” dedi.

Evet, İsmail ölmemişti; Parmaklarıyla kumları eşelerken Zemzem pınarı fışkırmış, su taşmış, İsmail ondan içmiş, şimdi de elleriyle ayaklarıyla bu suda oynuyordu.

Lâkin Hacer çadıra girip etrafa bakınınca hayretler içinde kaldı; İsmail’i gülüp oynuyor, mini mini ellerini havaya kaldırmış annesine işaretler yapıyordu.

Su bulmak için Safâ ile Merve tepeleri arasında koşa koşa yedi defa gidip geldi.

Hacer’e gelince, çocuğu İsmail’le beraber çölün ortasında bir çadırda yaşıyordu. Bir kaç gün sonra babaları Hazret-i İbrahim’in bıraktığı su bitti. Hacer’in susuzluktan sütü çekildi.