Bir İnsan Kaynakları Masalı

Kurumlarda eğitim yönetimi çok önemliydi. Kişilerin gelişimi, bilgi ve beceri düzeylerinin artmasıyla kurumun başarı grafiği de yükselecekti. Üstelik çalışanlar kendilerini geliştirebildikleri ortamlarda daha mutlu ve verimli olacaklarından kurumdan ayrılmalar azalacaktı. Ancak kaynakların kurumun hedefleri doğrultusunda harcanması ve doğru kişilere doğru yatırımların yapılabilmesi için eğitim ihtiyaçlarının iyi analiz edilmesi şarttı.

Bu arada gazetede ve internette yeni insan kaynakları uzmanı ilanları yayımlanmıştı. 154 başvuru aldılar. Ezgi bir haksızlık yapmamak için hepsini büyük bir titizlikle inceliyordu. Aradıkları özelliklerin her birine önemine göre vereceği puanı belirlemişti. Bu puanlamaya göre bir de tablo hazırladı. Özgeçmişlerin hepsini ikişer kere okudu ve önceden belirlediği puanlama kriterlerine göre değerlendirdi. Sonunda aradıkları özelliklere uyabilecek 15 adayın özgeçmişini ayırdı. Böylece 139 adayı elemişti.

Şirketteki görev tanımlarını gözden geçirecek, eksikler varsa tamamlanmasını sağlayacak, değişmesi gerekenleri güncelleyecekti. Ondan sonra da yeni bir iş değerlemesi sistemi ile her bir görevi ücret skalasında doğru yere oturtmaya çalışacaktı.

Konuştuğumuz gibi insanlara merak ettikleri konularda bilgi verirsek onlar da boşlukları kendi kafalarından doldurmak zorunda kalmazla

insan kaynakları alanında çalıştığına göre işe yeni başlayanlar için kapsamlı bir “oryantasyon eğitimi” kitapçığı hazırlanmalı ve bu eğitim şirkete daha olumlu bakan bir kişi tarafından verilmeliydi.

İnsanların verimli olabilmesi, birbirlerine güvenerek bilgiyi paylaşabilmesi için acilen ekip çalışmasının önemi ve kurallarının anlatılacağı bir eğitim programı düzenlenmesi gerekiyordu. Üstelik işe öncelikle İnsan Kaynakları Bölümü’nden başlamak şarttı.

oryantasyon eğitimi” kitapçığında mutlaka ayrıntılı bina planından da söz edecek, yeni başlayanlara ihtiyaç duyacakları tüm bilgileri ilk günden verecekti.

Bir kişiyle sorun yaşadığında mutlaka onunla konuşarak neler hissettiğini anlatacak, karşısındakini de dinleyecekti. Zaten iletişim de bu değil miydi?

Kurum içi iletişime çok önem verecekti. Çalışanlarla bilgi paylaşmak çok önemliydi. Bilgi boşluğu doğunca birileri boşlukları yalan yanlış dolduruyordu. Özellikle yöneticilere yeni projeleri, sistemleri, anlaşmaları hemen anlatmak ve onları gelebilecek sorulara karşı donanımlı kılmak çok önemliydi. Yoksa hiç suçunuz olmasa da sizi suçlayabilirlerdi.

İlişkilerinde her zaman açık ve samimi olacaktı. İnsanların birbirlerine güvenebilmesi için samimi olmak ve doğruları söylemek pek çok sorunun çözülmesini sağlayabiliyordu.