André Hazes senior — een dappere en bange man tegelijk, die in zijn teksten kwetsbaar durfde te zijn — vertelt kort en bondig zijn levensverhaal en legt daarmee uit waarom hij was wie hij was. De kern van zijn relaas wordt gevormd door een onzekerheid die hem zijn leven lang is blijven achtervolgen. Het gevoel van minder waard zijn dan een ander heeft hem vechtlust gegeven, maar ook ondergedompeld in diepe depressie — het was zijn bron, maar ook zijn valkuil. De bevestiging van succes en de ontspanning die de alcohol hem bood hielden hem op de been, tot lichaam en geest het niet meer aankonden en een ontluisterend einde zich aandiende. Toch is hij blij met wat hij bereikt heeft…
