Muhteşem Gatsby

Bizler akıntıya karşı kürek çekip sularla boğuşurken aslında durmaksızın geriye, yani geçmişe doğru gitmiyor muyuz zaten.

“Birini eleştirmeye kalkıştığında” demişti, “herkesin senin ayrıcalıklarına sahip olmadığını hatırla.”

Bizler akıntıya karşı kürek çekip sularla boğuşurken aslında durmaksızın geriye, yani geçmişe doğru gitmiyor muyuz zaten.
-SON-

Gatsby o yeşil ışığa inanıyordu. Aslında her geçen yılla birlikte önümüzden kaçıp giden o harikulade geleceğe

o yeşil ışığı ilk fark ettiğinde yaşadığı şaşkınlığı düşündüm. Muhtemelen

Doğunun yine de gözümde hep bir çarpıklığı olmuştur. Özellikle de en akıl almaz rüyalarımı süsleyen West Egg’in

Gücenmemiş olsam da aklım Daisy’nin ne bir haber, ne de bir çiçek göndermiş olmasına takılmıştı

yıl önce beni ziyarete geldi ve bana şu an oturduğum evi aldı. Evi terk ettiğinde haliyle bozulmuştu aramız; fakat artık bir nedeni olduğunu görebiliyorum. Önünde parlak bir gelecek olduğunu o zamandan anlamıştı! Başarılı olduktan sonra da bana hep cömert davrandı.”

Yataktan kalkış 6.00
Ağırlık çalışması ve duvara
tırmanış idmanı 6.15 - 6.30
Elektrik vb üzerine çalışma 7.15 - 8.15
İş 8.30 – 16.30
Beysbol ve spor 16.30 - 17.00
Hitabet, güzel duruş ve
hal tavır çalışması 17.00 – 18.00
Lüzumlu buluşların
incelenmesi 19.00 - 21.00
ALINAN KARARLAR
* Shafters ya da (buradaki isim okunmuyordu) oyalanıp vakit harcamak yok
* Sigara içmek ve çiklet çiğnemek yok
* Gün aşırı banyo yapılacak
* Her hafta iyi bir kitap ya da dergiyi okunacak
* Her hafta 5 bin dolar (bunun üstü çizilmişti) 3 bin dolar biriktilecek
* Anne ve babaya daha iyi davranılacak

Meyer Wolfsheim, yüzünde vakur bir ifadeyle kapıda belirdi, iki elini uzatarak yaklaştı

lokma geçmemişti. ‘Gel birlikte yiyelim,’ demiştim. Dört dolarlık yiyeceği yarım saat içersinde silip süpürmüştü.”
“Onu işe aldınız mı?” diye sordum
“İşe almakla kalmadım! Onu ben yarattım-”
“Ya!’”
“Yoktan var ettim onu, bataktan çekip kurtardım. Aslında iyi görünümlü genç bir centilmen olduğu daha ilk bakışta fark ediliyordu; üstelik Oggsford’da okumuş olduğunu duyunca bana da fayda getireceğinden emin oldum. Onu Amerikan Lejyonuna soktum, orada da kendini göstererek saygınlık kazandı, hemen Albany’den bir müşterimin işini çözdü. Kaynaştık, etle tırnak gibi olduk. İşte böyleydik!” son kelimeyi söylerken iki tombul parmağını birbirine yanaştırıp gösterdi, “anlayacağın, su sızmazdı aramızdan.”

Onunla ilk tanıştığımız günü hatırlıyorum da” dedi. “Göğsü savaşta kazandığı madalyalarla dolu olan, yeni terhis olmuş, genç bir binbaşıydı. Öyle dardaydı ki, gündelik kıyafete verecek parası olmadığından, üniformayla dolaşırdı. Onu ilk gördüğümde 43’üncü Caddedeki Winebrenner bilardo salonuna iş istemeye gelmişti. İki gündür boğazından tek

Gelen vakur, şaşkın ve bitkin ihtiyar, Gatsby’nin babasıydı. O ılık Eylül gününde eski ve uzun bir paltoya sarınmış

Onu havuzda bulduktan yarım saat sonra, içgüdüsel olarak hiç düşünmeden Daisy’e telefon açtım. Ancak o gün öğleden sonra Tom’la beraber, yanlarında birkaç valizle evden ayrılmış olduklarını öğrendim

kararlı gözlerle bakmış ve ablasının Gatsby’i hiç tanımadığına, kocasıyla son derece mutlu bir evlilikleri olduğuna ve kocasına katiyen ihanet etmemiş olduğuna yemin etmişti

Wilson’un cesedini gördü. Katliam tamamlanmıştı

Tom ve Daisy balayındayken Gatsby Fransa’dan dönmüş; ordudan aldığı son maaşla Louisville’e berbat bir yolculuk yapmaktan kendini alamamıştı. Orada bir hafta kalmış, bir Kasım gecesi birlikte yürümüş oldukları caddelerde gezinmiş, Daisy’nin küçük beyaz arabasıyla gittikleri kuytu yerleri yeniden ziyaret etmişti. Evini o günlerde hep diğerlerinden daha gizemli ve renkli bulması gibi, onun yokluğuna rağmen, yine aynısı olmuş ve evin melankolik güzelliğinden bir kez daha etkilenmişti.

Bu kararı bildiren mektubuysa Gatsby’e Oxford’da bulunduğu sırada ulaşmıştı

İlkbaharın ortalarında Tom Buchanan hayatına girdi ve beklediğine kavuşmuş oldu. Genç adamın sosyal statüsü ve dış görünüşü güvenilir ve sağlam olduğu izlenimi yaratıyor, bu da Daisy’nin gururunu okşuyordu

dönmeye çalışmış, fakat bir yanlış anlama ya da karışıklık neticesinde kendisini Oxford’da bulmuştu. O dönem Daisy’nin mektuplarında sezdiği hayal kırıklığı nedeniyle çok endişeliydi. Daisy onun neden dönemediğini anlayamıyordu. Dışarıdaki dünyanın baskısını üzerinde hissediyor, onu görmek, varlığını yanında hissetmek ve neticede onu bekleyerek doğru olanı yapıp yapmadığından emin olmak istiyordu.