Güneşi Uyandıralım

Benim isteğim değil gerçekleşen, ama uzaktan gelen ve bizi ayıran buyruklar." Duygulanmış bir hafif kurbağa öksürüğü koyverdi ve konuşmasını sürdürdü:

kimse insanların acıya

katlanma gücünü bilemez. Tek bilen kendi yüreğimizdir. Ve neye yarar?

Mutlu olmak dedikleri ne?

Kimbilir? Mutluluk zaman gibidir; hareketsizdir ve insanlar gelip geçerler. Gelip geçerler. Gelip

geçerler.

yüreğim ağrıdı. Ama gerçekten ağrıdı.

Yüreğin ağrımadığını

söyleyen kişiler yalancıdırlar.

Neden hayatta her şeyin geçip gitmesi gerekiyordu?

"Küçüğüm, hayat böyledir.

İnsanlar hep

çekip giderler. Yürek unuttuğundan ve pişmanlıklar öldüğünden değil. Birtakım şeyler,

sevecenliğimizde kalmayı sürdürür hep. Ama insanlar gerektiği anda gitmek zorundalar."

Aşkın yeryüzünün en önemli

şeyi olduğunu keşfettim

Benim istediğim, hiçbir şey

düşünmeden, bir bağlantıya girmeden gitmekti, gitmek. Hayat, kişinin hiç durmadığı, birbirini

izleyen bir trenler, yollar, gemiler dizisiymiş gibi. Derdimi anlatamıyordum.

Gitgide daha uzağa

gitme isteği. Ama kişinin hiç dönmeyeceği bir uzaklığa. Hep ilerlemek...

acımasız ve düşman bir dünya

İnsanlıların birbirlerini

sevmelerinde nasıl bir büyük günah olabilirdi?