Xərçəng tropiki

Zamanın xərçəngi bizi yeyib-bitirir. Qəhrəmanlarımız intihar edib, ya da etməkdədir. Odur ki, əsl qəhrəman Zaman deyil, Zamansızlıqdır. Addımlamalıyıq, bərabər addımlarla, ölümün zindanına sarı. Xilas yoxdur. Hava dəyişməyəcək.

Dram, onun fikrincə, qəfəsin içində yaşanmaqdadır. Qəfəs, onun fikrincə, dünyadır

Ortaq nöqtələrimiz o qədər çoxdur ki, qırıq güzgüdə görürəm sanki özümü

Göbək bağını kəsərlər, götünə bir şillə vurarlar və di, get, sürətlə irəli! Dünyadasan; axına qoşulmuş, sükansız bir gəmi. Ulduzlara baxarsan, sonra da göbəyinə. Gözlərin cücərər hər yerindən – qoltuğunun altında, dodaqlarının arasında, saçının dibində, ayaqlarının dabanlarında. Uzaq olan yaxınlaşar, yaxın olan uzaqlaşar. İç bayırdır, bayır içdir; fasiləsiz bir axın, dərinin dəyişimi, astarın üzə çevrilməsi. İllərlə bu cür sürünərsən və çürüyərsən asta-asta, parçalara bölünərsən, səpələnib pərənpərən olarsan yenidən. Adın qalar, sadəcə.

Dijona çatana qədər keçmişi xatırladım. Bir parça çörək istəməyin insana özünü soxulcan kimi hiss etdirdiyi o acı, utandırıcı anlarda söyləyə, ya da edə biləcəyim, amma söyləmədiyim və etmədiyim şeyləri düşündüm

Ortaq nöqtələrimiz o qədər çoxdur ki, qırıq güzgüdə görürəm sanki özümü.

Sən, Tanya, mənim xaosumsan.

Tez-tez isinmək üçün girirdim o mağazalara. Onlar da eyni səbəbdən ötrü edirdilər bunu, məncə. Bir qəhvəyə qonaq edəcək kiminsə axtarışında. Soyuğun və tənhalığın təsiri altında dəli kimi görünürdülər.

Heyrətamizdir. Yağış, günəş, dolu, sulu qar, qar, göy gurultusu, şimşək, müharibə, aclıq, vəba – yüngül də olsa fərq etmir. Həmişə eyni aşağı temperatur, eyni uzunboğaz çəkmələr, alto və soprano səsləri ilə mahnı oxuyan, Həzrəti İsanın eyni balaca mələkləri. Çıxış qapısının yanında kiçik bir qumbara – müqəddəs vəzifəni davam etdirmək naminə. Tanrının xeyir-duası kralın və ölkənin, zirehli gəmilərin və dağıdıcı gücü yüksək olan partlayıcıların, tankların və qırıcı təyyarələrin üzərindən əskik olmasın deyə;

Zirzəmidən gələn o anlaşılmaz mərsiyədən başqa musiqi-filan yoxdur – sanki milyonlarla gül kələmi qaranlıqda ağı deyir. Çiyinlərinə şal örtmüş insanlar, trans halında əllərini irəli uzadaraq anlaşılmaz yalvarışlar edən dilənçilərin ümidsiz, kədərli görüntüsü ilə gövşəyirlər.
Belə şeylərin olduğunu bilirdim, amma bu, birisinin sallaqxanalardan, morqlardan, meyitlərin yarıldığı otaqlardan xəbərdar olması kimi bir şeydi. İnsan instinktiv olaraq belə yerlərdən uzaq gəzər.