Umut

Gece.
BAY — (Sağda, radyonun yanında) Derin bir oyuk.

İnsan, kaç bin yıl­dır dayanıyor hâlâ yaşamaya. (Seyircilere) Zaman, iyice yığılmış üzerine insanın. (Durur) Bir sürgün.. (Yumuşak) ama anlamı yeryüzünün. (Güler) Belgesi. (Göğe bakar. El­lerini açarak) O’nun.

Hiçbir şey kalmıyor geriye insandan.

Geniş cad­deler gördüm. (Susar) Yürekle ilişkisiz. (Dalar) Onuru ufa­lanıyor insanın. (Tutkulu bir sesle) Bir durup düşünseniz! (Seyircilere uzun uzun bakar) Birşeyler olmuş. (Bir ân) Ka­ra. (Tasalı) Büzmüş insanın içini. (Öfkeyle) Karmaşık oyunlar.. (Durur) oynanmış.. (Kızgınlıkla) ülkede. (Çevresi­ne bakarak) Yüzlerde korkunun oyukluğu duruyor hâlâ.

Göklerin, yerin, dağların yüklenmekten çekindikleri sorumluluğu yüklenmiş insan. (Düşünür) Ezi­liyor bunun altında. (Durur) Ama 0.. (Göğe bakar) taşıya­bileceğimizden fazlasını da yüklememiş omuzlarımıza.

Belki bizim ülkede görürüz. (Büyük bir coşkunlukla) İnsanın yeniden doğrulduğunu. (Çevresine bakınır) Şöyle.. (Ayağa kalkarak) dimdik doğrulduğunu.

Benimki de el mi? (Ellerini uzatır. Oysa elleri güzel­dir) Düşlerime giriyor Sayın Bayan’ın elleri.

Oysa insan ıssızlığı gidermek için geldi dünyaya.

İnsanın konumu ıssızlık oluyor böyle bir kentte.

BAY — Sürekli direnen toprak.
BAYAN — (Büyük bir coşkunlukla) Bir o çürümüyor.