Sarayı Yıkalım – Değişen ve Değişmeyen Türkiye

Sivil toplumun etkili olabilmesi için, ekonomik egemenliği halkın ele geçirmesi lazım.

ben bunu pratik olarak şöyle anlıyorum; askerle iyi olduğu vakit AB’ye uzak iktidar, AB’ye yakın olduğu vakit askere uzak, şimdi AB’ye çok yakın olmadığına göre.

Yönetim hep olumlu bir propaganda istiyor, her şey çok iyi densin. Gerçek resmin çekilmesini de arzulamıyor. Buradaki en büyük sorun, kötü yönetildiğimizi asla söylemeyeceksin, bütün oyun bunun üzerine, bu tek cümle üzerine oynanıyor. Hep ya yabancılar komplo yapmıştır, ya yağmur hızlı yağmıştır... Siz burayı kötü yönetiyorsunuz denmesin diye her türlü faturayı ödüyor Türkiye.

Türkiye Karlofça’dan bu yana savaş kazanamıyor, toprak kaybediyor.

Neden yenildiğini algılayamıyor ve askeri bir güçle fütuhat vb. yaptığı için onun derdi savaşları kazanabilmek. Onun için de bizdeki bütün reform hareketleri askeri gücü arttırma, silahları,

Kemalizm Türkiye’de bir modernleşme hareketidir ama bu modernleşme hareketi üretimden bağımsız, tüketimin esas alındığı, Batı’nın tüketim modellerinin getirildiği bir modernleşmedir, yani üretim üstünden değil tüketim üstünden bir modernleşmedir.

devlet işletmeciliği sürekli, bürokrasinin egemenliğindeki bir unsuru güçlendirmiş, devleti en büyük işveren, en büyük

Her darbeden sonra askeriye başta olmak üzere bürokrasinin bütçeden aldığı pay artar.

Aslında 71’deki muhtıranın temel hedefi de bu; iktisat politikasını dışa açık hale getirip dünya finans sistemine olan borçlarını ödeyebilir duruma taşımak Türkiye’yi.

Her iktidar kendi zenginini yaratıyor, neden çünkü devlet imkânları var, onu istediğine kullandırtıyor.