Qarabağın göz yaşları

ürəkləri isinmirdi. Çünki ürək sevgiylə isinər

Bəzən bir kitab, bəzən də bir söz və ya hadisə insanın içindəki qaranlıqları və ya bir yerlərdə gizlənənləri işıqlandırar, duymadıqlarını, görmədiklərini görürsən

lakin həyat onlara seçim etmək imkanı verməmişdi

Həyat dedikləri bu keçməkeşdən,
Qəlbimdə, qanımda yanan atəşdən,
Gecədən, gündüzdən, aydan, günəşdən,
Bu əngin fəzadan necə əl çəkim

Bəzilərinə insanları onların nələr yaşadığını bilmədən, hisslərini anlamadan təqsirləndirmək o qədər asandır ki... xoşlarına gəlmədikləri hərəkət olan kimi azarlayırlar.

Bəlkə də bu oyun uşaqların sevindikləri, güldükləri yeganə əyləncəydi

Uzun zaman keçdi. Yaşlılar Qarabağ həsrəti ilə dünyadan köçdü, körpələr Qarabağı görmədən böyüdü, bir nəsil o biri nəsli əvəz etdi

Amma söz verirəm, o qara rəngdən nəinki öz ürəyimi, qara rəngə bürünmüş bütün ürəkləri xilas edəcəm. O günü hamı kimi gözləyirəm

Rənginə baxdım, qara bir örtüyə bürünmüşdü. Qaralmış ürəyimdən süzülən göz yaşlarını çəkmək istədim

İnsanın birinə kömək etməsi üçün gücü olmalıdır

Ay bala, yaralarımızı özümüz sarımalıyıq, yoxsa qanayacaq. İşə başla, yaraların sağalar