Henri Charrière werd in 1931 tot levenslange dwangarbeid veroordeeld wegens een moord die hij niet begaan had. Hij was toen 25 jaar en stond, vanwege zijn vlindertatoeage, op het Parijse Pigalle bekend als Papillon. Er waren verscheidene mannen die deze bijnaam droegen maar Charrière-Papillon werd veroordeeld. In de dertien jaren dat hij vastzat, ontvluchtte hij negen keer en slaagde erin de laatste keer voorgoed te ontsnappen. Daarvóór echter onderging hij een martelgang langs een aantal onvoorstelbare gevangenissen, door het dwangarbeiderskamp Saint-Laurent en de gruwelijke strafcellen van het Duivelseiland waarin hij 42 maanden met een spreekverbod werd opgesloten. Door de bevolking aan de kust van Venezuela werd hij gastvrij opgenomen en geëerd, hij trouwde er twee keer, werd parelvisser en leefde in armoede in Caracas. Zijn levensverhaal dat hij een Franse uitgever in dertien schoolschriften aanbood, maakte hem in één slag rijk en beroemd. De critici hadden geen woorden genoeg om Papillon te prijzen.
