Bir Delinin Hatıra Defteri

Allah’ın artık dayanacak gücüm kalmadı! Bittim, tükendim!.. Neden dinlemiyorlar? Bakıyorlar, ama görmüyorlar. Kulakları var ama duymuyorlar... Benden ne istiyorlar?

Kadın şeytana aşıktır ve kalbini şeytana satmıştır!..

Ay hakkında bir gerçeği daha belirtmeliyim: Bu lekeli tepsi, insanların sandığı kadar uzak değildir. Ayağa kalktığımız zaman burunlarımız değecek kadar yakındır. Burunlarımızı göremeyişimizin sebebi budur. Öyle ise, Ay’ın yeryüzüne bindirmesi sırasında ilk ezilen burunlarımız olcaktır.

Asil aşka, asil bir şiir yakışır.

Sesinin tonunda öyle acıklı bir mânâ vardı ki, sanki “Ben sizin kardeşiniz değil miyim? Neden kardeşinizi üzüyorsunuz?” diyordu.

Duygu ve düşüncelerini başkalarıyla paylaşmayanlar, zevksiz kişilerdir...”

Ah, şu insanlar! Onların hemcinsine yaptığını canavarlar yapmaz!..

seyrediyordum dünyayı... Bunun sebebi de beynimizi kafatasımızın içinde zannetmemiz!.. Kafatasına hapsolmuş bir beyin nasıl düşünebilir? Halbuki beyin dediğimiz şey elle tutulmaz gözle görünmez bir esintidir. Hazar denizi taraflarından gelen bu ilahi esinti, düşüncelerimizi doğurur

Havı dökülmüş ve eskimeye

Para için değil babasını, dinini bile satar bu sözde yurtseverler.

Artık her şey gün gibi aşikâr! Eskiden bir sis perdesinin arkasından seyrediyordum dünyayı... Bunun sebebi de beynimizi kafatasımızın içinde zannetmemiz!.. Kafatasına hapsolmuş bir beyin nasıl düşünebilir? Halbuki beyin dediğimiz şey elle tutulmaz gözle görünmez bir esintidir. Hazar denizi taraflarından gelen bu ilahi esinti, düşüncelerimizi doğurur.

Ben hariç, bizim dairenin bütün memurları torpillidir. Her birinin sırtını dayadığı soylu bir dayısı vardır. Maaşları az, havaları çoktur.

, önünde diz çök, çatla, patla

Anlaşıldı, bunlar kafasız bir kral istiyorlar!..

varmış hissine kapıldı. Kalbi küt küt atmaya

Kafatasına hapsolmuş bir beyin nasıl düşünebilir? Halbuki beyin dediğimiz şey elle tutulmaz gözle görünmez bir esintidir. Hazar denizi taraflarından gelen bu ilahi esinti, düşüncelerimizi doğurur.

rütbe ve makam işgal eden her asker ve her memur, kendisini devletin temsilcisi görüyor.

“Duygu ve düşüncelerini başkalarıyla paylaşmayanlar, zevksiz kişilerdir...”

­nemde büyük yankı yapan bir hikâye. Aynı zamanda tiyatro ola

ikatürize etmesi sansür kurulunu kızdırdı. Rüşvetçilik suçuyla Roma’ya sürüldü. (1836)

Nevski Bulvarı, Bir Delinin Hatıra Defteri, Portre, Burun, Palto, Müfettiş gibi hikâyelerinde, insanların fakirlik, sefalet ve baskı yüzünden nasıl şahsiyetlerini yitirdi€ini ve delilik sınırına kaydı€ını alaylı bir dille gösterdi. Ölü Canlar’ın ve Müfettiş’in kopa