Kaçık

Göz bir gün şöyle dedi: “Bu vadilerin ötesinde mavi sisle örtülü bir dağ görüyorum. Ne güzel değil mi?”
Kulak verip dinledi ve bir süre den sonra şöyle dedi: Fakat dağ nerede? Onu işitemiyorum.
Sonra El konuştu ve şöyle dedi: “Ona dokunup hissetmek için boşuna uğraşıyorum, çünkü dağı bulamıyorum.”
Ve Burun dedi ki: “Dağ yok, kokusunu alamıyorum.”
Sonra Göz başka tarafa döndü ve diğerleri aralarında Göz’ün bu garip hayali hakkında konuşmaya başladılar. Ve dediler ki, Göz’ün bir sorunu olmalı.

Ot bir güz yaprağına dedi ki: “Düşerken çok ses çıkarıyorsun! Kış düşlerimin hepsi uçup gidiyor.”
Yaprak kızgınlıkla, Soysuz ve barksız yaratık! Şarkısız, huysuz şey! Sen yükseklere ulaşamazsın ve şarkı da söyleyemezsin.
Sonra güz yaprağı toprağa uzandı ve uykuya daldı. Ve bahar geldiği zaman tekrar uyandı ve artık bir ottu.
Ve sonbahar geldiğinde ve kış uykusu bastırdığında ve üzerine havadan yapraklar düşmeye başladığında kendi kendine mırıldandı, Ah bu güz yaprakları! Ne kadar çok gürültü yapıyorlar! Bütün kış düşlerim uçup gidiyor.

İyi Tanrı ile kötü Tanrı bir dağın doruğunda karşılaştılar
İyi Tanrı, ‘iyi günler kardeşim’ dedi.
Kötü Tanrı cevap vermedi.
Ve iyi Tanrı ‘ Bugün kendini kötü hissediyor olmalısın’ dedi
Evet, dedi kötü Tanrı, Çünkü sık sık beni seninle karıştırıp adınla bana hitap ediyor ve senmişim gibi davranıyorlar. Bu da beni çok kızdırıyor
Ve iyi Tanrı ‘ Fakat bana da sık sık senin adınla hitap ediyorlar’ dedi.
Kötü Tanrı insanların cehaletini lanetleyerek uzaklaştı