Ваўчыная яма

дахадзягу, салдат прамовіў у думках: дзе ты, браток па няшчасьці? Воўк ты мой, воўча… Хадзі, можа, паратуемся разам…

прымушаў сябе ўстаць і йсьці. Яму вельмі трэба было дайсьці да броду

Ён не хацеў жыць брыдка, прагнуў сумленьня і чысьціні

кар'ера во — канчаецца ямай. Дык ці варта так дбаць пра яе? Пра кар'еру або пра яму — салдат ужо дадумаць ня мог. Ён аж спалохаўся ад думкі: а ці будзе каму пахаваць яго

А некаторыя думаюць — на кар'еру. Кожная кар'ера во — канчаецца ямай

Ды і ўсё жыцьцё ёсьць, мусіць, заробкі на паховіны, не на што іншае

Тут было лягчэй, ён калупаў палкай і жменямі выграбаў пясок. Праз гадзіну атрымалася ямка, — мелкаватая, праўда, і нязграбная. Як і бамжова жыцьцё, падумаў салдат. Якое жыцьцё, такое й пахаваньне.

Арыфмэтыка сабачага жыцьця…

Пакул

То была б агульная радасьць, якую цяпер меў адзін

яны здабылі агонь