Fi

Tanrı, çatlama cesaretini gösteren her tohumda,
gördüğünün ötesini hissetmek için acıyı göze alan her ruhta,
deneme cesaretini gösteren her düşüncede var olur.

Otuzlarının başındayken olayı çözmüştü Can Manay, dünya bir pazardı ve herkesten alabileceği bir şey mutlaka vardı. İşin sırrı doğru insandan doğru şeyi istemekti ve tabii karşılığında da fazlasını vermemek.

Bizi içimizdeki Tanrı’ya yaklaştıran şeyle, diğer insanlardan ayıran şey aynı: Merakımız..

Hiçbir şey bu kadar yoğunlukta var olup sonraki bir saniye bu kadar net yok olamazdı insan hayatında, cinsel dürtüler dışında.

Ben ne olduğumu biliyorum ne kadar olabileceğimi merak ediyorum.

Ya Tesla? Bugün kullandığı-mız tüm elektronik teknolojisinin temeli Nikola Tesla tarafından atılmıştı. Florasan lamba, neon ışıklar, hızölçer, otomobillerdeki ateşleme sistemi, radar, elektron mikroskop, mikrodalga fırın, kablosuz elektrik... Bu adamlar hayatın gerçek sanatçılarıydı, kimlikleri umursanmasa da ürettikleri eserler yaşamı desteklemek için yaratılmıştı

İnsanın yüceliği ve acizliği arasındaki ince çizgiyi gördüm. Bize güç veren şey aynı zamanda en büyük acizliğimiz de olabilir. Ne olduğumuzu ve ne olabileceğimizi ancak kendimizle yüzleşebilirsek anlayabiliriz. Sahip olabilmek adına, sahip olduklarımıza tırnaklarımızı korkuyla geçirdiğimizde, ne çatlayıp filize dönüşebiliriz ne de çürüyüp içimizdeki tohumları toprağa bırakabiliriz. Sahip olmak için doğmadık biz! Büyümek, gelişmek, dönüşmek için burdayız. Hayatın içinde kendi tekrarlarımızı yaşamaya başladığımızda durup düşünmek lazım.

Allah meleklerini tenselliği olmayan bir idrakten, hayvanlarını idrakı olmayan bir tensellikten, insanlarınıysa idrak ve tenselliğin birleşiminden yarattı. İnsanın idrakı tenselliğini aşarsa, insan, meleklerden bile daha iyi olabilirken, tenselliği idrakını aşmış bir insan hayvandan bile kötüdür. -Hz. Muhammed”

Kaynakları bu kadar zengin bir gezegende yaşayan 7,5 milyar insan açlıktan ölebileceklerine inandırılarak sürekli çalıştırılırken tohumların, hayvanların genetiğiyle oynanıyor ve insanın temel besin kaynağı kontrol altına alınıyordu. Su bile artık başkalarınındı, içebilmek için ödemeniz gerekiyordu. Artık dünyada, kuluçkaya yatmayan tavuklar, filiz vermeyen tohumlar ya da çekirdeksiz meyveler en lüks mağazalarda salaklara değerli olarak pazarlanmaktaydı. Çekirdeksiz karpuz yediği ilk günü düşündü Can, üreme organlarını tamamen yitirmiş, kısır bir şeyi yemenin ne kadar zararlı olduğunu anladığında bir daha ağzına koymamıştı ama kimseye de anlatmaya çalışmadı bu durumu. Denizse karşısında oturmuş etrafındakileri uyandırmaya çalışan bir yalnız adamdı. Deniz’in öğrencileriyle nasıl iletişim kurduğunu düşünürken gayriihtiyarî kelimeler döküldü ağzından, “Senin ürünün ne Deniz? Daha doğrusu yemin...” dedi.

İnsanı yüce bir varlığın yarattığına inanıyorum, kendini keşfetsin ve kendi eşsizliğinde yücelsin diye. Bizi kendi suretinde yaratan ulu bir varlık bu belki de. Ama toplum! Bu yaradılışı körelten, kısırlaştıran, gerçekte neyin önemli olduğunu unutturan, varoluşun anlamını sabote eden bir sahtelik, o kadar! Eşsizliğimizi prototipe dönüştürmek için kurulmuş bir düzen

Bu durum herkeste farklıydı. Saçları olmayan adamlar peruk takmaya karar verirlerse seçtikleri perukla saç zengini olarak geziyorlar, memeleri küçük olan bazı kadınlar taktıkları dolgulu sutyenlerle ortalıkta göğüslerini gere gere dolanıyorlar, dişleri bozuk olanlar dişlerini gözleri kamaştıracak kadar beyaz ve büyük yaptırabiliyorlar ya da burunlarından memnun olmayanlar burunlarını abartılı küçültüyorlar, dudaklarını dolduranlar patlatırcasına şişiriyorlardı... Herkes eksikliğini çektiği şeyi neden abartıyor diye düşündü Özge. Hayat gibi diğer şeyler de dozajında güzeldi.

Kağıt yapımı için her yıl ortalama 4 milyar ağaç kesiliyor. Dünyanın en hızlı büyüyen ağacı olan Paulownia, Çin’de yetişiyor ve ancak beş seneden sonra kesilecek büyüklüğe gelebiliyor, en verimli kesim yaşı ise 11-18 yıl sonrası. Ben, dünyanın en büyük ve birinci sorunun yanlış ağaç tüketimi olduğunu düşünüyorum ve beş soru için üç kağıt harcanması bana çok anlamsız geldi, oradaki boşluğu anlamlandırabilmek için büyük yazarak doldurmak zorunda hissettim, amacım rahatsızlık vermek değildi.”

“Siz neyi hissetmeye karar verirseniz, onu deneyimlersiniz. Evren içinizde var olan tüm isteklere cevap vermek için dizayn edildi. Olayları akışına bırakmayın, sadece isteyin ama neyi istediğinize dikkat edin çünkü yeterince isterseniz...”

Can cümlenin ortasında sustuğunda, izleyicilerin sözünü tamamlamasını bekledi. Stüdyodaki izleyiciler bağırarak, “...mutlaka sizin olur!” dediler.

Ben ne olduğumu biliyorum ne kadar olabileceğimi merak ediyorum.’

“İşte! Bu da bahsettiğim etkenlerden biri, para! Para uğruna asıl olduğumuz kişiyi feda ediyoruz. Bizi sistemin parçası olmazsak açlıktan ölebileceğimize inandırıyorlar.” diyerek lafa girdi.

İnsanlar kendilerinden o kadar uzaklaşmış ki, buraya neden geldiklerinin bile farkında değiller. Hele bir de ait olmadıkları bir eğitim alsınlar, üniversitede falan... İyice kafa karışıyor. Kendileri olmadıkları için sürekli değişip başka birisi olmaya çalışıyorlar ama hayat hepimizden daha akıllı, başkası olmamıza da izin vermiyor. Sürekli şekil değiştiren yaratıklar haline geliyoruz, ta ki kendimize geri dönene... Ya da ölene kadar.”

Can, “Bizi içimizdeki Tanrı’ya yaklaştıran şeyle, diğer insanlardan ayıran şey aynı: Merakımız... Potansiyelimiz merakımızdan doğuyor. Sonunda merak ettiğimiz şeylere dönüşüyoruz.

“Bize en çekici gelen şeyler aslında en kontrol edemediklerimizdir.”

Yetersizlik hissi insana tuhaf şeyler yaptıran hatta tuhaf şeyleri ihtiyaç olarak algılatabilen bir histi.

Bu gezegenin gördüğü en üstün yaratık, nasıl olmuştu da bacağının arasındaki delikle anılan ve o deliği doldurmak için şekilden şekle girmeye razı bir şeye dönüşmüştü.