лёкай яшчэ раз выйшаў да яе і торкнуў ёй у скурчаныя ад холаду пальцы нейкія бумажкі... - Ад пана!.. Яна нават не чула, як з яе акалелых пальцаў выпаў гасцінец роднага, доўгажаданага сына. Некалькі трохрублёвых прыліплі да макраватага тратуара...
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
як апынулася на шумным тратуары каля варот, яна сама не памятала..
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Ён бразнуў дзвярамі і пайшоў у пакоі...
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
, старушка! Я цябе... не знаю...
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Чаму вы пускаеце ў пакой розных жабрачак шалёных?!
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Лаўручок мой! Сынок! - як непрытомная, кінулася да яго Тэкля
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Я да сына свайго іду, да Лаўрука!
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Стукалася, стукалася яна ў дзверы, пакуль нехта адчыніў, высунуўся напалову, паглядзеў на яе і крыкнуў: - Ідзі, ідзі
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Тэкля ідзе ды ідзе... Млеюць старыя ногі
Екатерина Фёдороваalıntı yaptı7 yıl önce
Цыпрук гаварыў... Як гэта ён мяне не прыме? Я ж - яго матка!.. Я ж яго гадавала і карміла... Ён жа - уся пацеха мая.