Demir aldığımız limandan yelkenleri fora ettiğimizde gözlerimiz ışıl ışıl, kalplerimiz kıpır kıpırdır. Bizi sürprizlerle dolu mutlu bir geleceğin beklediğine inanırız. Dümenin başına geçer ve «Bekle beni dünya!» deriz. Oysa aradıklarımızın geride kaldığını fark etmeyiz. Yanıbaşındakine kör kesilir insan. Başkaları, başka şeyler, başka yerler, başkası gibi yaşamak… Nasıl da cazip gelir, süslü görünür…
Kendinden uzaklaşan insanımıza bir kendini hatırlatış Marka Benim'deki öyküler. Hayatımıza dokunan, bizi sahip olduğumuz güzelliklerle mutlu ve huzurlu olmaya davet eden…
