Zarf

Küçük Bir Skandal
Bir ulaşsa yerine
skandal çıkacak bütün zarflardan
kimse mektup beklemediği için
inanmış gibi yapıyoruz birbirimize
oysa mektuplarda büyük romanlar vardır
kahramanların zarflarda eskimesi bundan
Bir açılsa mektuplar
bir çevrilse kapağı romanların
ne kahramanlar dökülecek zarflardan:
kederi ağız dolusu
kahkahası gözyaşından
...
Kapalı mektup, kilitli roman
keşke başkalarının mektuplarını okusak yine
ah, kendine bile açılamıyor insan!
Mektup yoksa, küçük bir
skandal bile çıkmaz yaşadıklarımızdan

Mektup Neresi

Bir zarf açılınca
içi açılıyorsa kelimelerin
mektup odur
Bir zarf kapanınca
dışarıda kalıyorsa bazı kelimeler
mektup odur
Bir zarf daha uzağa
gitmeye hazırlanıyorsa
geride kalan mektuptur
kimseye göndermeyin onu
biraz önce yazdığınız mektubu
size gelmiş gibi okuyun:
Mektup yerini bulmuştur.

sadece yavaşla, zamandan hızlı olamayız ya,
kim kimin bugününe yetişebiliyor ki geçmişine yetişsin
herkesin geçmişi öyle hızlı ki bugününü yarı yolda bırakır
sakinliği öv öyleyse, dur biraz, dur ve yalnızca bugünü hatırla!

“Unutulmamamak için hızlanacağına,
hatırlanmak için yavaşla!”

Acıları iki kez yaşayıp onlara iki kere katlanmaktansa
bazı şeyleri iki kere konuşmak, her zaman aşka sayılmasa da, iyidir,
dedim, belki bazı şeyleri de iki kere unutmak iyidir

bugün yağmur gibi yağan cümleler
yarın küllenmiş kelimelerden ibaret olur.

Eski ‘Yeni’ Mektup
Yeniden yazmak mı, hayır!
Siz mektubu ne sanıyorsunuz kuzum?
Her mektup bir kez yazılır.
Aynı cümleleri, aynı güzelyazıyla, aynı kâğıda yazsanız,
eski pulu söküp yeni zarfa yapıştırsanız,
aynı postaneden eskisiyle aynı saatte yollasanız,
aynı kişiye aynı duygularla atsanız...
Yine de yeni mektup eski mektup değildir,
aynı mektubu bir daha tutturamazsınız,
mektup yazı değildir yalnızca,
bir ruhtur anlayana, yazana, gönderene, alana.
Mektup tekrara gelmez
insan tekrara gelir de mektup tekrara gelmez
mektubun tekrarı yoktur
biricik olan şey ruhtur
her mektup yeni mektup
her ruh yeni bir ruhtur.

Bilmem ki hangi yüzle bakılır şimdi kâğıdın yüzüne
bakacak yüzümüz yok, yazacak yüzümüz yok
bu yüzden bakmadan yazıyoruz kâğıdın yüzüne
hızlı hızlı, bir an önce doldurmak ve kıymak istiyoruz
bir başka kâğıdın boşluğuna...
(hoşluğuna, beyaz huysuzluğuna, uykusuzluğuna)
Bir başka kâğıt var mıdır?
Yoktur. Ne başka bir kâğıt
ne de yeni bir sayfa
dünya bir sayfadan ibaret

Siyah Zarf
Hayat ile şiir: virgülün en kıymetli durduğu iki yazı
ikisinde de ölümün güzel işareti gibi durur virgül,
virgülün iyi durmadığı, yerine yakışmadığı
bir yer var, o cinayettir. Cinayet nokta.
Virgül, hayatla şiirin ortasında bir nefes gibi,
virgül, ölümle hayatın arasında bir kardeş gibi
bahtiyar bir boşluk gibi yerini beğenirken,
cinayet, hayata, şiire ve ölüme bir nokta koyar.
Evet, yine, bir kez daha, ‘büyük cinayet saati’ndeyiz.
Tanrının bizim için ısmarladığı ölüm bile gecikirken bazen
cinayet tam saatinde ve bir şiir olan insana karşı,
hayata, ölüme ve onları birbirine bağlayan virgüle karşı
işleniyor, ve bu çığlık cinayete karşı virgülle bitiyor,
Ünlemse yalnız beyhude!

anladım ki ustam kırılanla kırılmak değil
marifet kırılanı onarmak