İklimler

hoş bir şey bu, öyle de hüzünlü ki, değil mi? Neden?”

“Çok g

güzel anlar hüzünlüdür her zaman. Geçici olduklarını duyar insan, durdurmak ister, bir şey gelmez elinden.

Kadınların bir ahlakı yoktur, yaşama biçimleri sevdikleri kişilere bağlıdır.”

Yanyana iki insan, dalgaların oynattığı iki kayık gibidir; gövdeleri çarpıştıkça inler.

öyle geliyor ki sevgililer arasındaki bu amansız savaştan daha büyük bir şeydir aşk.

Kusursuz hükümet olmadığı gibi mutlak aşk da yok, duygunun biricik bilgeliği gönlün zamana uyması.

Şimdi de, evden dışarıda geçen uzun bir günün sonunda, yaptıklarımı ayrıntılarıyla, saati saatine açıklamak zorunda olan benim. Isabelle kıskanç olmamak için çaba harcıyor, ama ben tamda kararsızlığa düşmeyecek kadar iyi bilirim bu hastalığı.

Uzaklık ya da ölüm, kuşku ya da ihanetten daha az zarar verir aşka.”

Isabelle’i seviyorum ve yanında sevecen, ama yenilmez bir sıkıntı duyuyorum.

, hayır, ben değil. Ben sizinle yaşamımın sonuna kadar bir hapishaneye kapanmaya hazırım. Yalnız, siz buna katlanamazsınız.”

“Siz de katlanamazsınız, zavallı Isabelle’ciğim; elinizde değil de ondan istiyorsunuz bunu; size bu yaşamı yaşatsaydım, tiksinirdiniz öyle yaşamaktan.”