Sürûş’un vahiy ile ilgili son görüşlerini içeren altı makalenin okuyucuya sunulmasından sonra bu serinin devamı niteliğindeki ikinci kitapta, nebevi rüyalar nazariyesi çerçevesinde yazılan eleştiri makalelerinin tercümesine yer verilmektedir. Bu eleştirilerin tercihinde, fikirleri esas alıp diğerlerine kıyasla daha sağlam gerekçelere sahip olan ve tekrardan kaçınmak adına farklı yaklaşımlar sergileyen eleştirmenlerin yazılarına öncelik tanınmıştır. Acaba Sürûş’un bu problemlere çözüm olarak sunduğu “nebevî rüyalar” nazariyesi felsefi bir niteliğe sahip midir? Yahut Kelam veya irfanî niteliğiyle bu yaklaşımın İslam geleneğinde alternatif bir eğilim oluşturacağını söylemek mümkün müdür? Yoksa bu nazariye gerek Kur’an’da gerekse gelenekte sağlam temelleri olmayan bir öneriden mi ibarettir? Eleştirilerde bu ve benzeri sorularla Sürûş’un önerisi masaya yatırılmaktadır. Ancak nihayetinde bu yaklaşım temelsiz kabul edilse dahi, onun Kur’an’ın anlaşılmasında problem olarak dikkat çektiği hususların tek başına ayrı bir değeri vardır ve buna göre alternatif cevaplar üretmek gerekmektedir. Yine doğru veya yanlışlığı bir yana, Sürûş’un “Nebevi Rüyaların Ravisi Hz. Muhammed” başlıklı makaleleriyle ülkesinde bir tartışma ortamı yaratıp vahiy üzerine yeniden düşünmeye ve yazmaya teşvik etmesinin değeri takdire şayandır.
