İmân ve Aksiyon

marka müslümanı kalacak olursak, ibadetlerimizi yerine getirdikten sonra vazifelerimizin bittiğini sanırsak, iman iddiasından utanmamız icap eder.

Sırası gelmişken Yahudiye ait küçük bir ipucu vereyim: Musa Peygamberin kavmi Benî İsrail’dir; fakat Yahudiyi biz, demin çıtlattığımız gibi; o kavimden geldiği halde o kavmin özünü temsil edici bir tip diye göremeyiz “O halde Yahudi nedir?” diye vaktiyle bana, bir Yahudi büyüğü sormuştu. Demişti ki:
“– Hem ondan gelir, hem o değildir ve onu temsil etmez! Bu nasıl bir iştir?”
O’na şu cevabı vermiştim:
“– Yahudi, evvelâ Peygamberine, Peygamberlerine ihanetle işe başladıktan sonru bu ihanet ruhunu dölleştirmiş, o ruhu döl cevherinin içine sindirmiş yeni bir ırk halinde örnekleştirmiş ve nesil nesil üretmiş ayrı bir kan vâhididir ve gerçek İsrail oğulları ondan münezzehtir.”

Tarihte bütün büyükler, gerçekten dâva, hamle, aşk ve ateş sahipleri, birer gözükaradır: Büyük İskender, Jül Sezar, Alparslan, Fâtih, Yavuz, (Büyük Petro), (Büyük Frederik), (Lenin), (Hitler), (Musolini), Churchill(Çörçil)...
Huneyn cenginde ricat eden Sahabîlerini düşman üzerine tek başına saldırarak yüz-geri eden Kâinatın Efendisi, her şey gibi, yerinde gözükaralığın da ne demek olduğunu göstermişlerdir.

Bayezid-i Bistamî secdede der ki:
“Allahım, beni kızdırma, ne kadar merhametli olduğunu ifşa edersem, sana tapacak kimse bulamazsın!”

Allahım; sen kâmil kudretsin; yarın âhirette benim cesedimi o kadar büyüt, o kadar büyüt ki, cehennemini yalnız ben doldurayım ve başka bir kuluna yer kalmasın!”

İslâmda merhamet yoktur, der, Avrupalılar... Demin hatırlarsam söyleyeceğim, demiştim, yeri geldi. İslâmda her şey gibi merhamet de en büyük mikyasta vardır. Fakat her kıymetli şey gibi gizlidir. Öyle Batı usûlü, aşikâr, sun’i değil! Bir anne; çocuğu kıvranırken, ağlayan, bağıran, çağıran, tepinen bir anne mi daha merhametlidir, yoksa eve beyaz gömleği ile giren, elinde neşteri, hissiz duran, çocuğu ameliyat masasına yatıran, kesen, biçen ve ağrısını durduran doktor mu?.. İslâmın merhameti doktorun merhametidir. İşte İslâmın kılıcı, ucunda merhameti taşıyan kaşıktır. Hristiyanlar ne kadar sun’î edebiyat yaparlarsa yapsınlar, bütün hayâllerini çatlatsalar, Ebu Bekir’in, İslâmdaki merhametin hakikatını anlatan şu duasına yaklaşamazlar. Dua ediyor yüce Ebu Bekir!

Aşkın esası Allah’a olan aşk... Fakat bâtıla olan aşka bile, o aşkın sağladığı bir hayatiyet vardır. Âşık daima kuvvvetlidir. Eski Roma, bâtıl da olsa aşk sahibi olduğu devirlerde ideâl büyük nizamın en güzel örneğiydi. Sonra (İmperyum Romanum) Dünya’yı avucuna alınca, artık Kartaca’dan gelen ve balı akan incirleri yattığı yerde yiyen Romalı, rehavete geçti, aşkını kaybetti. Aşk ölünce derhal hayvanî fakülteler harekete geçer. Romalı aşkını kaybedince o dereceye düştü ki, yemek yemenin zevki adına hususî ilâçlar alıp gaseyan ediyor, tekrar yemek yiyordu. Ve Roma yıkılıp gidiyordu. Eski Yunan da böyle gitti, bütün gidenler böyle gittiler. Allah’ın aşksız adama ve cemiyete rızası yoktur.

Kur’ân onu açıp da okuyana hitab eder. Başkasına devir ve vekâlet kabûl etmez!

Allah bir” diyen her köle azattır, satın alınmış ve azat edilmiştir.

“Herşey ona huşû içinde, yüzükoyun yere kapanık; ve herşey, onunla kaim, onunla ayakta...”