Namık Kemal

Bey biraz teskîn-i halecân ümidiyle içerdi.

Kim bilir! En güzel çiçeklerin arasında bile yılan dolaşmıyor mu?
Rabbim! İnsanın yüzü gibi gönlünü de görünebilir yaratsaydın, ne olurdu?

Ben gönlümü gözlerinin önüne serebilirim. Ancak, içindeki sırrı sen görebilir misin, bilemem!