Önemli olan tek bir an vardır, o da ‘şimdi’dir. En önemli an şu andır çünkü bir tek ona sözümüz geçer. İnsana en gerekli olan kişi şu an yanında olan kişidir. Çünkü hiç kimse günün birinde bir başkasına işinin düşüp düşmeyeceğini bilemez. Ve de insan için en önemli uğraşı o an yanında olan kişiye iyilik yapmaktır. Zira bu, insanın yeryüzüne gönderiliş gayesidir!

İçgüdülerimle biliyorum ki, onun bu çekingen tutumu duyguların abartılı olarak dile getirilişine ve karşılıklı nezaket gösterilerine duyduğu tiksintiden kaynaklanıyor.

Sonra Tanrı’nın benden öğrenmemi istediği ilk dersi hatırladım: “İnsanın içinde ne barındırdığını öğren” Ve ben de insanın içinde sevgiyi barındırdığını öğrenmiş oldum böylece! Tanrı’nın söz verdiği şeyi bana çoktan öğretmeye başladığını anlayınca mutlu oldum ve ilk kez gülümsedim. Ama henüz her şeyi öğrenmemiştim. Hala insana neyin verilmediğini ve insanın ne ile yaşadığını bilmiyordum.

Sizinle yaşamaya başladım ve aradan bir yıl geçti. Bir adam gelip bir yıl boyunca şekli bozulmadan ve açılmadan giyilebilecek bir çift çizme siparişi verdi. Ona baktım ve aniden omzunun üzerinde arkadaşım olan ölüm meleğini gördüm. Onu yalnızca ben gördüm. Arkadaşımı tanıyordum ve güneş batmadan zengin adamın canını alacağını anlamıştım. Kendi kendime, “Adam bir yıl için hazırlık yapıyor ve akşam olmadan öleceğini bilmiyor” diye düşündüm. Ve aklıma Tanrı’nın bana söylediği ikinci söz geldi: “İnsana neyin verilmediğini öğren.”