Sevgi Neredeyse Tanrı Ordadır

en şunu da düşünüyordum; nasıl yeryüzünde dolaştığını ve hiç kimseyi hor görmediğini, en çok da sıradan halkın arasına karıştığını. Basit insanlarla birlikte oluyor ve müritlerini bizim gibiler arasından, bizim gibi işçiler, günahkârlar arasından seçiyordu. “Kendini yücelten alçaltılacak,” diyordu, “ve kendini alçaltan yüceltilecek”

Ama göğsündeki sıkışma ve ağrı hâlâ devam ediyor ve gökyüzünü, tarlaları ve yolu kaplayan o kurşunî kasvet hâlâ varlığını sürdürüyordu; havada gene o aynı sonbahara özgü sis, ne daha kalın ne de daha ince bir tabaka halinde, kendi tekdüzeliği içinde aynı şekilde, çamurlu yolun, çatıların, arabanın ve de arabayı yağlarken ve ayarlarını yaparken kendi aralarında güçlü, şen seslerle konuşan şoförlerin koyun derisi paltolarının üzerine iniyordu.