Zafer Sizlanarak Kazanilmaz

Sensiz dünya dönüyor. Vallahi bak. Sır falan değil. Herkesi sana mecbur sanma.

Düşmekten korkma. Kalkmamaya alışmaktan kork.

Yalayacağın şeyi tükürme. Özür dilerim, böyle söylemek hoş değil ama, öyle:) “Bir daha asla...” deme, “Ben asla...” deme, “Eğer yaparsam şerefsizim...” deme. Sonra çok acınası oluyorsun.

Bağımlılıkların zaaflarmdandır. Zayıf insan olma. Sigara gibi ahmakça olanları konuşmuyorum bile. Ama en kötüsü insanlara bağımlı olma.

Kimse senden değerli değil. Sömürülmek, kendini sömürt-mek, verilen değerden fazlasını vermek yasaktır.

Düşmekten korkma, kalkmamaya alışmaktan kork, içine dön ve kendini yenile.

Umarım yokluğu ile sınanmazsm, seni seven birinin. Senin sevmen demiyorum bak. Onların kıymetini biliyorsun nedense.

Click diye orta karar bir film var. Ama tam da bu konuyu anlatıyor, zamanı ve insanları aptalca kaybetmeyi...

Çalışmıyorsan iş bulacaksın, bulduysan daha iyisine kayacaksın. Sadece saplantılı olma. İlla hep aynı iş alanında ret alıyorsan, o zaman başka iş alanı seç be kardeşim.

Vah acınası sen değil mi? Halbuki dünyadaki tek sevebileceğin canlı da oydu. E ne yapsak? Sen artık yarışamazsın bu hayatta, seni vurmak lazım. Deli misin kuzu sen? Saçmalama. Kendine gel. Nasıl ki, seni sevenlerin hepsine âşık olamayacaksan, seni de her sevdiğin sevmeyecektir.

Ne demiş Nâzım Hikmet:

“Yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?