Poetika (Can Yayınları)

–yaban sözcük, eğretileme, süsleme ve sözünü ettiğimiz öbür ad türleri– anlatımı sıradanlıktan kurtaracak, yaygın ad da açıklığı sağlayacaktır.

En açık anlatım yaygın kullanımlı adlarla oluşturulur; ama o zaman da sıradanlaşır.

Sözel dışavurumu genel olarak ele aldığımızda şu parçalardan oluştuğunu görürüz: Öğe (stoikheion), hece (syllable), bağlaç (syndesmos), tanımlık (arthron), ad (onoma), eylem (hrema), bükün (ptosis) ve önerme (logos).

Kanıtlama, çürütme, acıma, korku, öfke ya da buna benzer heyecanlar uyandırma; bir de yüceltme ya da küçültme.

geriye sözel dışavurum ve düşünceden söz etmek kaldı. Düşünceyle ilgili şeyleri retorika’ya bırakalım; daha çok o alanın konusudur onlar.

Koro, oyunculardan biri gibi görülmeli, bütünün bir parçası olmalı ve eyleme katılmalıdır;

Her tragedyada bir düğüm, bir de çözüm bölümü bulunur. Düğüm, öykünün dışında olup biten olaylarla, çoğu kez içinde yer alan olayların bir bölümünden oluşur; geriye kalansa çözümdür.

Bütünü peripeteia ve tanınmadan oluşan karmaşık tragedya; Aias’lar, İksion’lar78 gibi heyecan verici bir olay içeren tragedya; Phtialı Kadınlar ya da Peleus gibi karakter tragedyaları; (...) ve Phorkys Kızları, Prometheus79 gibi canavarca şeyleri sergileyen gösterilerle Hades’te olup bitenleri betimleyen oyunlar.

Dört tür tragedya vardır

asıl konu budur; gerisi ikincil öykülerdir yalnızca.