«Gülsüm Cengiz, tutsaklık acısını tadan genç sevgililerin acılarını şiirleştirmiş. Kitabın sunusunda, 'kendisinin bu acıyı, kendi yaşamından tanımadığını belirten' Cengiz, kadınca bir duyarlıkla aktarıyor çağdaş bir acıyı. «Bir yaprağın düşüşünü izler gibi/ bakıyorduk geçip giden günlere/hüzünle/Sevinciyse günlerin/çıplak dallar üstünde/ taş duvarlar ardında/birbirine sokulan/iki beyaz güvercin.»
Sennur Sezer