Felsefenin Öyküsü

Barışı, düzeni ve iyi niyeti sağlamak için, nesnelerin ve olayların iç yüzünü kavramak yeterdi.

. “Gerçekte atomların ve boşluğun dışında var olan hiçbir şey yoktur

Sokrat’ın nasıl bir hayat sürdüğü bilinmiyor. İş yaptığı duyulmamış, yarınını düşündüğü görülmemiştir

Zihin dönüp kendini incelemeye başlamadan gerçek felsefe yapılamaz.

Tabiî bu öğreti, günümüzde Nietzsche adıyle çağrışım yapar. Stirner de bu düşünceyi şöyle özetlemiştir: “Bir avuç güç, bir çuval haktan daha iyidir.”

Omuzlarının genişliği yüzünden Eflâtun denmişti ona

Eflâtun bu spora sanki serbest güreşe başlar gibi başlamıştı. Sokrat’ın

Avrupa haritasına bakacak olursanız Yunanistan’ı, eğri büğrü parmaklarını Akdeniz’e uzatan bir iskelet eli sanırsınız

bitmemiş bir dünyada, oynadığımız rollerin bazı satırlarını kendimiz yazabiliriz ve seçtiğimiz şeyler içinde yaşayacağımız geleceği bir bakıma kalıplayabilir. Böyle bir dünyada özgür olabiliriz. Bu bir kader değil, rastlantı dünyasıdır; her şey “tam olmamıştır”; kişiliğimiz ya da eylemlerimiz her şeyi değiştirebilir. Kleopatra’nın burnu iki santim daha uzun ya da daha kısa olsaydı bütün tarih değişmiş olurdu, der Pascal.

Gençsin, evlenmek, çoluk çocuk sahibi olmak istiyorsun. Ama sorarım sana: Çocuk istemeye cüret edecek adam mısın sen? Başarılı mısın? Benliğine hâkim olan mı, duyularına buyuran mı, erdemlerinin efendisi mi, yoksa isteğinin ardında hayvansı bir taraf ya da gereklilik mi var? Yoksa yalnızlık mı? Yoksa kendi kendinle çatışma mı? Çocuk, zaferin ve özgürlüğün özlemini duysun dilerdim. Zaferinin ve kurtuluşun üzerine canlı anıtlar dikeceksin. Kendinden öteyi kuracaksın. Ama ilkin bedenini ve rûhunu tam sağlamlaştırmalısın. Genişlemekle yetinmeyecek, derinleşeceksin. Evlilik: Var olandan daha üstününü yaratmak için, iki kişinin istemidir derim. Evliliği, böyle bir istemi isteyecek olanların birbirine saygısı olarak kabul ediyorum.

, duygular arasında en bencil olanıdır. Dolayısıyle de incindi mi, en az cömert olur

Aşkın kendi, yalnızca bir şeye sahip olma isteğidir. Kur yapma bir mücadele, çiftleşmeyse sahip olmaktır

Uzun bir süre mutluluğum için çabalamayı bıraktım. Şimdi işim için çabalıyorum yalnızca.”

Bu iflâh olmaz aziz, ne kadar da çok günahkâr olmaya heves ediyordu!

Hayat dediğimiz mücadelede bize gereken şey iyilik değil, kuvvetli olmaktı. Alçak gönüllülük değil, gururdu; başkalarını düşünme değil, şaşmaz bir zekâ idi. Eşitlik ve demokrasi, doğal seçime ve sağ kalışa aykırıydı. Evrimin amacı yığınlar değil, dehâlardı. Bütün anlaşmazlıkların ve alın yazılarının hakemi “adâlet” değil, iktidardı

Hayat, sonunda, kendisine en uygun olanın sağ kalacağı bir mücadeleyse, kuvvet en son erdem, zayıflıksa biricik kusur demekti. ‘İyi’ olan, sağ kalıp kazanandı. ‘Kötü’ ise, ölüp giden, yenilgiye uğrayandı

isteyene yardıma koşma içgüdüsü, bir anne içgüdüsüdür

Siyâsî hak denen şey, bir kuruntudur. Ancak iktisadî haklar sözkonusudur

Adâlet yasası, yalnızca bir kabile yasası olmamalıdır, aynı zamanda uluslararası ilişkilerin bozulmayacak bir ilkesi olmalıdır.

ailelerce, üzerine harcadığı emeğin sonuçlarını kendi çocuklarına geçireceğine güvenen kimselerce dikkatli sürülebileceğini düşünmesidir