İşbaşında Duygusal Zeka

Yeni zorluklar, yeni yetenekler gerektirir.

duygusal zekâ, hisleri başıboş bırakmak –”içini boşaltmak”– anlamına da gelmez. Tersine, hisleri uygun ve etkili biçimde ifade edilecek şekilde yöneterek, insanların ortak amaçları doğrultusunda birlik ve uyum içinde çalışmalarını sağlamak demektir.

duygusal yeterliliktir: Başkalarının istenen biçimde tepki vermesini sağlamak

En güçlü, en ikna edici savlar, akla olduğu kadar kalbe de hitap eder. Düşünceyle hissin bu uyumlu orkestrasyonunu mümkün kılan şey, alnın arkasındaki prefrontal lobları –beynin yönetici konumundaki karar merkezini– beynin derinliklerinde yer alan ve duygularımızı barındıran bölgeye bağlayarak, beyin içinde bir süper otoyol oluşturan sinir hücreleri topluluğudur.2

merkezinde iki yeti vardır: Başkalarının hislerini okumayı içeren empati ve bu hislerin ustaca idaresini mümkün kılan sosyal beceriler.

kontrol edilemeyen duygular akıllı insanları aptallaştırabilir

Jacobs şöyle devam ediyor: “Uzmanlık temel yeterliliklerden biridir. İşi almak ve yapabilmek için ona ihtiyacınız vardır, ancak performansı, işi nasıl yaptığınız –uzmanlığınıza kattığınız diğer yeterlilikler– belirler. Uzmanlığınızı pazarlanabilir, sıradışı bir şeye çevirebiliyor musunuz? Cevabınız hayırsa, pek fark yaratmıyor demektir.”

IQ testinden alınan puanlarla kişilerin kariyerlerindeki başarıları arasında bağlantı kurulduğunda, IQ’nun bu başarıdaki en yüksek payı yüzde 25 civarında tahmin edilmektedir.6 Dikkatlice yapılan bir analiz ise, daha doğru bir tahminin yüzde 10’dan yüksek olamayacağını, belki de yüzde 4 kadar düşük kalacağını göstermektedir

McClelland, bambaşka bir yeterlilik türünün önemli olduğunu bulguladı. “Süperstarlar”la –Dışişleri Bakanlığı’nın en parlak ve etkili genç diplomatları olarak tanımlamış olduğu kişilerle– mülakat yaparak, onları vasat düzeydeki meslektaşlarıyla karşılaştırdığında, en anlamlı farklılıklar akademik ya da IQ testlerinin kesinlikle ölçemediği birtakım temel insani becerilerde ortaya çıktı

McClelland’ın “Zekâ Yerine Yeterliliğin Sınanması” başlığını taşıyan 1973 tarihli tezi, tartışmayı başka bir yöne kaydırdı. İnsanların işbaşında ne kadar iyi performans göstereceklerinin ya da hayatta başarılı olup olamayacaklarının, geleneksel akademik beceriye, okul notlarına ve yüksek diplomalara bakılarak tahmin edilemeyeceğini savunuyordu.2 Bunun yerine, üstün başarılıları sadece işlerini yürütmelerine yetecek kadar başarılı olanlardan ayırt eden şeyin, empati, özdisiplin ve inisiyatifi de içine alan bir dizi özgül yeterlilik olduğunu öne sürüyordu. McClelland’ın önerisine göre, belirli bir işte üstün performansa ulaşılmasını sağlayan yeterlilikleri bulgulamak için, önce yıldız elemanlara bakıp hangi yeterlilikleri sergilediklerini belirlemek gerekirdi