“Eyvallah” alıntıları – Hikmet Anıl Öztekin adlı yazardan

Kitap Okumayanla Evlenilir mi?

Herkese saygı duyuyorum ama kitap okumayanları sevemiyorum. Sevememem kitap okumaması değil, kitap okumamasının doğurduğu şeyler.
Bir filmde odanın aydınlık olduğunu görebilirsin. Ama kitap okurken, pencerenin önündeki çiçeğin izniyle odaya giren güneşin, odanın portakal kabuğu dokusundaki duvarlarına dokunuşunu zihninde tasfir etmenin inanılmaz muhteşemliğini filmden alamazsınız.
Bu keyfi bilmeyen biriyle evlenmek yüzme bilmeyen biriyle bir kayığın üzerinde ömür geçirmeye benzemez mi ? Yapılabilecek en önemli şey yüzmekken, yanınızdaki yüzemiyor. Yani yapılabilecek en güzel şey, sevdiğinizle hayaller kurmakken

İnsanlar sevmekten çok ölmeye gider gibi yürüyorla

Ateşe gönlümü attın da gittin,
Kime ‘Yağmur başladı, koş koş,’ diyeceğim,
Gönlüme bir ateş attın da gittin...

Kimse kimseyi sevmiyor, çıkarına olduğunda seviyormuş gibi yapıyor, o kadar.

Öğle namazını Sultan Ahmet Camii’nde kılmıştım.

Namaz, namaz bittikten sonra geriye kalanlardır

Sırrın sırrına, aşkın aşkına varışı olan bir gidiş.
Hem bir yanış, hem bir serinlik...

hayat kurduklarımızın isimleri günlüklerimizde kaldı ancak.

Ancak aciz hissettiğimizde hatırlıyoruz. Bu sefer de güçleniyorsun. Çünkü öyle bir şey var ki yanında, öyle bir güç var ki. Biraz hüzünlensen, biraz dertlensen tutuyor elinden.

Ancak aciz hissettiğimizde hatırlıyoruz. Bu sefer de güçleniyorsun.

Dinledikçe de bilmeyi. Kendini bildikçe de Allah’a yakınlaşıyor.

Çok kişi gitmemişti ama öyle biri gitmişti ki. Hatta beni bile öyle alıp

Telefonlarda kayıtlı halde duran Kandiliniz hayırlı olsun mesajları attığımız kadar dua etseydik belki kandillerimiz gerçekten hayrımıza olurdu

Kadını ancak bilen sevebilir. Çünkü kadın nefs değil, nefestir. Kadın çiçektir. Koparılıp sahip olunmak için değil. Sevmek içindir. Ve kadın sevildikçe güzelleşir...

Kadını da bilmeyen bir adam, onu Hak yolunda yürürken yanına alacağı bir yâren olarak görmek yerine, nefsi için görür ve koparıp atar. Adam da huzura eremez, koparıp attığı çiçeğe de yazık olur.

otobüsler. Perişan ederler o tertemiz yüreğini. Perişan ederler geleceğini. Binme kardeşim. Yanlış yerlere gitme kardeşim. Yaraların azar, huzursuzluk basar, geleceğin söner. Yapma kardeşim...
Varsa yanlışın tartacaksın.
Yanlışsa bindiğin otobüs, ineceksin kardeşim.
Bana güven,
Haram sevda otobüsü,
hiçbir zaman,
seni helal bir geleceğe götürmeyecek kardeşim…

Bir kereden bir şey olmaz deyip,
yanlış duraklarda inmeyeceksin,
kaçırırsın o güzelim otobüsü.
Niyet ettiğin otobüse sarılacaksın.
Yolundan ayrılmayacaksın.
Perişan olursun kardeşim. Gurbetlere götürür seni o yanlış otobüsler

Bir sevda içinde de haram otobüsüne bindiysen, helal sevdalar durağına varmayı beklemeyeceksin

an? Keşke olsalar. Keşke biri kapıyı açsa da dalsan içeri. Keşke biri gönlünü açsa sana da girsen içeri. Keşke sevse seni? Keşke…
Ya o kapıdan girince keşke çıkabilsem diye feryat edersen? Ya o gönüle girersen, keşke çıkabilsem diye feryat edersen? Ya çırpındıkça, feryat ettikçe daha da batarsan kederin içine?
Eyvallah de Fesleğen... Eyvallah…
Biz eyvallah diyelim de açacaksa Allah açsın o kapıyı, nasipse Allah açsın o gönülü bize. O soktu mu bizi bir kapıdan içeri, feryat yeri değil, cennet yeri eyler...
Feryat etmek istemiyorsan, önce bir eyvallah çekeceksin..

Ne çok isteğin var değil mi şu